Ο καθένας τους, δραστηριοποιείται σε διαφορετική οινοποιητική ζώνη (Γουμένισσα Κιλκίς, Μυρτόφυτο Καβάλας και Επανωμή Θεσσαλονίκης) και εχει διακριτές διαφορές στη φιλοσοφία παραγωγής των κρασιών του. Ωστόσο, έχουν και πολλά κοινά: είναι πειραματιστές, καινοτόμοι και αντιπροσωπεύουν τη νεότερη γενιά των Ελλήνων οινοποιών. Τρεις από τους αγαπημένους μας οινοπαραγωγούς, οι Χλόη Χατζηβαρύτη, ο Θοδωρής Τσικρικώνης και ο Αργύρης Γεροβασιλείου, απαντούν σε τρεις ερωτήσεις μας, σχετικά με το ελληνικό κρασί.
Από τα κρασιά που δοκίμασες τελευταία, ξεχώρισες κάποια που σε εντυπωσίασαν;
X.X – Ήταν το Ζακυνθινό 2016 από το Κτήμα Σκλάβος στην Κεφαλονιά σε magnum φιάλη. Το βρήκα από τα καλύτερα παραδείγματα του ελληνικού αμπελώνα. Πολύ ισορροπημένο και καλοδουλεμένο κρασί, με εξαιρετική οξύτητα που του δίνει ζωντάνια και ιδιαίτερο σώμα που χαρακτηρίζεται από διακριτικές τανίνες. Δεν ήθελα να τελειώσει!
Ένα άλλο ήταν το Pythari ερυθρό 2016 από το Κτήμα Αφιανές στην Ικαρία. Είναι ένα πολύ ιδιαίτερο κρασί από την ποικιλία Φωκιανό το οποίο ζύμωσε σε πιθάρι. Το χρώμα του είναι κεραμιδί, έχει πολύ έντονη μύτη η οποία καταφέρνει να εξισορροπήσει όλα τα έντονα αρώματα και να δώσει ένα πολύ δεμένο αποτέλεσμα. Στο σώμα είναι καλά δομημένο αλλά έτοιμο να καταναλωθεί. Πολύ διαφορετικό και αξιοσημείωτο κρασί!
Sainte Obeissance του Domaine de Kalathas 2016 στην Τήνο. Είναι ένα κρασί που μου τράβηξε την προσοχή λόγω του χρώματος, του πολύ έντονου αρώματός του, του αρωματικού στόματός του αλλά και των υπολειπόμενων σακχάρων. Ιδιαίτερο και περίεργο κρασί. Μου αρέσουν τα περίεργα!
Θ.Τ – Όσο δοκιμάζω, τόσα περισσότερα κρασιά προστίθενται στη λίστα με τα αγαπημένα μου. Αυτό οφείλεται στην πολύ καλή προσπάθεια όλων των συναδέρφων οινοποιών ανά την Ελλάδα. Το ελληνικό κρασί έχει ανέβει πολλά επίπεδα κατά την γνώμη μου. Τώρα, αν πρέπει να διαλέξω τρία από αυτά που δοκίμασα πρόσφατα, θα πω τα εξής:
1. Λημνιό Ασλάνη 2017
2. Clos Stegasta Ασύρτικο 2014
3. Μέγα Σπήλαιο Sauvignon Blanc 935 2019
Α.Γ – Στο τραπέζι της Πρωτοχρονιάς είχαμε την τύχη να φέρει ο πατέρας μου κάποια ιδιαίτερα κρασιά από την προσωπική του κάβα. Αυτά που θα μου μείνουν αξέχαστα είναι μία φιάλη Marcassin Chardonnay, ένα εξαιρετικό Riesling από Rheingau και τέλος ένα παλαιωμένο ερυθρό από το Κτήμα Κατσαρού.
Μπορείς να προτείνεις κάποια κρασιά με εξαιρετική σχέση ποιότητας- τιμής;
X.X – Από το δικό μας οινοποιείο θα πρότεινα τα Mosaic (ερυθρό και λευκό) όπως και τη Γουμένισσα. Από άλλα οινοποιεία θα πρότεινα το Atma του Θυμιόπουλου, το Nimbus ritinitis από οινοποιείο Καμάρα και τη Ρομπόλα του Σκλάβου.
Θ.Τ – Value for money! Πολύ σοβαρή υπόθεση! Τα περισσότερα ελληνικά κρασιά (πάντα με κάποιες εξαιρέσεις) από 8€ έως 12€ το έχουν πετύχει. Νομίζω πως αυτή είναι η συνταγή για όλα τα πράγματα. Έτσι και στο κρασί: πρέπει να προσφέρεις ένα τίμιο κρασί στον κόσμο και όταν το πιει να πει ότι άξιζε τα λεφτά του. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά…σίγουρα όμως θα παραλείψω και κάποια! Γι’ αυτό θα πω όμως το εξής: Υπάρχουν πολλά διαμαντάκια από μικρά οινοποιεία που κάνουν προσπάθεια γύρω από σπάνιες ελληνικές ποικιλίες. Εκεί σίγουρα θα βρει κανείς σχέση ποιότητας-τιμής!
Α.Γ – Απόλυτο value for money λευκό κρασί θεωρώ τον Όβηλο, από το Κτήμα Βιβλία Χώρα και ίσως ένα από τα καλύτερα κρασιά της Ελλάδας. Για να μη γίνω προβλέψιμος, θα επιλέξω ένα ερυθρό κρασί που δεν ανήκει σε κάποιο από τα οινοποιεία μας και αυτό είναι η Ράμνιστα, από το Κτήμα Κυρ – Γιάννη.
Ποια είναι η γνώμη σου για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οινοποιίας;
X.X – Θεωρώ πως το ελληνικό κρασί έχει κάνει άλματα την τελευταία δεκαετία, τόσο ως προς την ποιότητα, όσο και ως προς το marketing. Πιστεύω πως η οικονομική κρίση ανάγκασε τους Έλληνες παραγωγούς να στραφούν σε εξαγωγές και να εισαχθούν στον παγκόσμιο ανταγωνισμό. Εκεί λοιπόν, καταλάβαμε πως η βασική μας δύναμη είναι οι γηγενείς μας ποικιλίες. Μην ξεχνάμε ότι η Ελλάδα έχει περίπου 300 γηγενείς ποικιλίες και μετά τη Γεωργία, είναι η δεύτερη χώρα με τις περισσότερες δικές της ποικιλίες. Έτσι λοιπόν, αρχίσαμε να κάνουμε μία στροφή προς την ποιότητα, προς τις ελληνικές ποικιλίες και προς μία συντονισμένη και συνολική προσπάθεια εξωστρέφειας.
Αν εξαιρέσουμε την κρίση του κορωναϊού και τις αλλαγές που θα φέρει σε παγκόσμιο επίπεδο, θεωρώ πως το ελληνικό κρασί, βρίσκεται σε ένα πολύ καλό σημείο και ανεβαίνει συνεχώς, καθώς έχει τραβήξει το παγκόσμιο ενδιαφέρον. Για το μέλλον βλέπω πως η συνεργασία και ο συναγωνισμός (και όχι ο ανταγωνισμός) μπορούν να μας βοηθήσουν να προωθήσουμε ακόμη περισσότερο το brand του ελληνικού κρασιού, ώστε σε κάποια φάση να γίνει εφάμιλλο της ποιότητας, όπως γίνεται με το γαλλικό και ιταλικό κρασί. Επίσης, πιστεύω ότι για να έχουμε μία αειφόρα ανάπτυξη του οινοπαραγωγικού τομέα, θα πρέπει οι τιμές των κρασιών μας να είναι προσαρμοσμένες στις πολύ μικρές παραγωγές μας. Βρίσκω λανθασμένη κίνηση τα μικρά οινοποιεία να προσπαθούν να ανταγωνιστούν κρασιά από π.χ τη Χιλή, καθώς είναι μία άνιση μάχη. Το ελληνικό κρασί θα πρέπει να είναι όχι πολύ φθηνό, άλλα πάντα ποιοτικό, δεδομένου ότι ο μεγαλύτερος όγκος των ελληνικών οινοποιείων, είναι μικρά οικογενειακά οινοποιεία με πολύ μικρές γεωργικές εκμεταλλεύσεις.
Θ.Τ – Πιστεύω πολύ στο ελληνικό κρασί! Αν και προς το παρόν δεν έχει τη θέση που του αξίζει στην παγκόσμια αγορά, νομίζω ότι στο μέλλον θα την αποκτήσει! Αρκεί να γίνουν σωστές κινήσεις! Πρέπει και μπορούμε τα ελληνικά οινοποιεία, να μπούμε στο παγκόσμιο στερέωμα σαν boutique οινοποιεία και το ελληνικό κρασί σαν κρασί υψηλής ποιότητας!
Α.Γ – Ανήκω στη γενιά των οινοπαραγωγών που θα πρέπει να κάνει το άλμα και όχι απλά βήματα, προς την παγκόσμια αναγνώριση του ελληνικού κρασιού. Η προηγούμενη γενιά αγωνίστηκε σκληρά και κατάφερε την επανένταξη της Ελλάδας στον οινικό χάρτη. Με επίκεντρο τις γηγενείς μας ποικιλίες, σε συνδυασμό με την υψηλή ποιότητα, πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε.