Ο Στέργιος Τεκερίδης (ιδιοκτήτης του ΤΑΝΙΝΗ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ) βρέθηκε στο Παρίσι και
συναντήθηκε τυχαία με το κρασί. Ερχόταν καθημερινά σε επαφή μαζί του όταν εργαζόταν
στο Le Mavrommatis με το ένα αστέρι Μichelin, εντρύφησε στην τέχνη του με σπουδές στο
Wine & Spirit Education Trust, γνώρισε τον χώρο της πώλησής του στο Κτήμα
Χατζηγεωργίου. Μετά το indie μπαρ «Η Αλίκη έχει λάθος αγόρι» και το φημισμένο για την
αισθητική του wine bar «Όταν η Μυρσίνη ερωτεύτηκε τον φούρνο» που είχε δημιουργήσει
στην Καβάλα, αποφάσισε να επιχειρήσει στην Αθήνα, σε μια περιοχή της πόλης που του
ταιριάζει, προωθώντας το προϊόν που γνωρίζει όσο κανένα. Στόχος του είναι να αναδείξει
το επώνυμο ελληνικό ποιοτικό κρασί.
Ο Στέργιος είναι ένας καλός μου φίλος. Μία από τις ωραιότερες στιγμές που περάσαμε μαζί, ήταν πριν από πολλά χρόνια, όταν ζούσαμε και οι δυο στην Καβάλα: είχαμε κλειστεί για 3 μέρες σε ένα σπίτι και ακούσαμε 1.00ο δίσκους (στα γρήγορα), τους οποίους μόλις είχε αγοράσει για 1 ευρώ/κομμάτι!
Μπορείτε να μάθετε περισσότερα για τον κ. Τεκερίδη διαβάζοντας την παρακάτω συνέντευξη:
1. Ποιο είναι το αγαπημένο σου φαγητό και με τι κρασί σου αρέσει να το συνδυάζεις;
Γεμιστά σε συνδυασμό με κάποιο Ροδίτη ήπιας φυσικής οινοποίησης.
2. Ποιες ποικιλίες σου αρέσουν περισσότερο και ποιο είναι το αγαπημένο σου καθημερινό
κρασί;
Ξινόμαυρο, Αγιωργίτικο, Ροδίτης και Ασύρτικο είναι οι ποικιλίες που προτιμώ. Το
καθημερινό αγαπημένο κρασί συνήθως είναι η ποιοτική ρετσίνα.
3. Πες μου για τα 3 καλύτερα κρασιά που δοκίμασες τελευταία.
Θα διαλέξω την επιλογή του να μην απαντήσω. Πολύ τολμηρή επιλογή πιθανόν, αλλά την
εξέτασα προσεκτικά προτού τη διατυπώσω.
4. Μπορείς να προτείνεις κάποια κρασιά με εξαιρετική σχέση ποιότητας/τιμής;
Οποιαδήποτε προσπάθεια για κρασί ελαχίστων παρεμβάσεων είναι πάντα μια εξαιρετική
ποιοτική επιλογή για πολλούς λόγους. Πόσο μάλλον εάν δεν ξεπερνάει και τα 15 -20
ευρώ.
5. Τί ήταν αυτό που σε ενέπνευσε ώστε να ασχοληθείς με το κρασί;
Η τύχη. Θυμάμαι εμένα από πάντα να με ενθαρρύνει να κάνω βουτιές μέσα στο χάος.
Χάος. Κυκλοφορεί ανάμεσά μας με το όνομα τύχη φέρνοντας άπειρη ελευθερία.
6. Τι αγαπάς περισσότερο στη δουλειά σου;
Έμαθα να μην εμπιστεύομαι ποτέ τη λογική ή τα δεδομένα, αλλά την καρδιά και το
ένστικτο μου. Και όλα αυτά διότι το μόνο ξεκάθαρο από την πρώτη στιγμή που ξεκίνησα
τις δικές μου προσπάθειες να επικοινωνήσω με τον κόσμο , είναι ότι οι άνθρωποι δεν
αγοράζουν το ΤΙ κάνεις , αλλά το ΓΙΑΤΙ το κάνεις. Χωρίς το ΓΙΑΤΙ , οποιαδήποτε προσπάθεια
να είσαι αυθεντικός σχεδόν πάντα θα είναι μη αυθεντική. Αγαπάω το ΓΙΑΤΙ το κάνω.
7. Ποιος είναι ο τύπος πελάτη/επισκέπτη που σε εκνευρίζει περισσότερο;
Οι πελάτες δεν έχουν πάντα δίκαιο αλλά αναμφίβολα έχουν το δικαίωμα να πιστεύουν
αυτό που θέλουν. Εξαιτίας αυτού δεν θα ξεχώριζα κάποιο πελάτη ως ιδιαίτερα
εκνευριστικό. Αντιθέτως , σε μία ταπεινή προσπάθεια να αντιστρέψω την ερώτηση θα
χαρακτήριζα εκνευριστικό ένα τύπο επιχειρηματιών που εγώ τους βαφτίζω
“πρωτόγονους”.
Οι πρωτόγονοι είναι ένα είδος ημιμαθών, προχειρολόγων και πνευματικά νεόπλουτων
επιχειρηματιών υγειονομικού ενδιαφέροντος και μαζικής εστίασης, που παινεύονται για
τα επιτεύγματα τους ξοδεύοντας χιλιάδες ευρώ σε οτιδήποτε άλλο, ΕΚΤΟΣ από την σωστή
συντήρηση των κρασιών . Συντήρηση (σχεδόν) πάντα άσχημη. Στην καλύτερη περίπτωση,
θα υπάρχει ένας συντηρητής κρασιών για 15 με 20 ετικέτες (μόνο τις πιο ακριβές) όπου
καμαρώνουν από την τζαμαρία . Οι υπόλοιπες δεκάδες (ή εκατοντάδες ) είναι φυσικά
όρθιες σε κάποιο ράφι “να βράζουν”, χαϊδεύοντας να πρωταγωνιστούν στην κόλαση
του Δάντη( συχνά στους 25 με 30 βαθμούς κελσίου το καλοκαίρι).
Όλοι αυτοί οι πρωτόγονοι σπρώχνουν ο ένας τον άλλον μποτιλιαρισμένοι μέσα σε κάποιο
μπουκάλι( ακριβής φυσικά ετικέτας που τώρα βάζουν λάδι) με το μήνυμα SOS, που δεν
πρόκειται κανείς να το παραλάβει, εκτός κι αν ζωντανέψουν τα ούφο και πάρει σάρκα και
οστά ο παππούς Κουρτάκης. Με απώτερο σκοπό το κέρδος (χωρίς την μηδαμινή
ουσιαστική επένδυση), οι πρωτόγονοι που πέρα από την λαστιχένια συνείδηση,
στηρίζουν το επιχείρημα “και ποιος καταλαβαίνει την διαφορά”, προσπερνούν τις
απαραίτητες προϋποθέσεις για την σωστή απόλαυση ενός κρασιού. Αν τους ρωτήσεις
ειλικρινά, θα το γυρίσουνε το παραμύθι, με την γνωστή καραμέλα “δε βαριέσαι”. Ο
Έλληνας υποψήφιος καταναλωτής δεν έχει ανάγκη τον πολυέλαιο των τριών χιλιάδων
ευρώ άγνωστης εταιρίας αντιγραφή Murano, ούτε τις φτωχές αντιγραφές της mexil και
almeco , σε original σχέδια των Charles and Ray Eames..Έχει ανάγκη από κρασιά σωστά
συντηρημένα και σερβιρισμένα.
8. Αγαπημένο βιβλίο/ταινία/μουσική;
Βιβλίο: Τζίμης Πανούσης: “Πούστευε και μη ερεύνα”
Μουσική: Dane Brubeck
Ταινία: “Στην παγίδα του νόμου” / Τζιμ Τζάρμους
9. Ποια είναι η γνώμη σου για το παρόν και το μέλλον της ελληνικής οινοποιίας;
Η γνώμη μου είναι ότι οι περισσότεροι παραγωγοί πρέπει να σταματήσουν να είναι
απομονωμένοι ένας- ένας στα αυτοκίνητα τους, παίζοντας τα συγκρουόμενα στο λούνα
πάρκ της άγριας δυτικής οινικής πραγματικότητας. Ας μην κρύβονται πίσω από το δάκτυλο
τους (ορισμένοι).
Όλοι τους χωρίς καμία εξαίρεση είναι απαραίτητο να επιδείξουν τρομερή υπομονή. Το
κρασί χρειάζεται ανθρώπους κυρίως διορατικούς. Στις μέρες μας όλο το σύστημα, από
τους παραγωγούς και το δίκτυο διανομών μέχρι και τα τελικά σημεία, καλούμαστε να
αναζητήσουμε λύσεις με γνώμονα την ποιότητα και τον επαγγελματισμό́. Με γνώμονα
την αγάπη. Οι Γάλλοι πιστεύουν ότι το οινοπέδιο είναι το Α και το Ω της ποιότητας στο
κρασί. Αδιαμφισβήτητα έχουν δίκαιο. Πολλοί παραγωγοί εδώ στην Ελλάδα θεωρούν, ότι
παράγουν το καλύτερο κρασί στον κόσμο. Και αν το κοινό δεν τους το αναγνωρίζει, το
πρόβλημα δεν το έχουν αυτοί ( η τα κρασιά τους ) αλλά οι άλλοι. Ο Έλληνας παραγωγός θα
ξεπεράσει τα εθνικά σύνορα μόνο όταν βρει τον εαυτό του. Όταν αποκτήσει ταυτότητα και
πρόσωπο. Όταν πάψει να κατακρίνει τον εαυτό του γι’ αυτό που δεν είναι και τον δεχθεί γι’
αυτό που είναι.
10. Ελλάδα και οινοτουρισμός: που βρισκόμαστε και που πάμε;
Βρισκόμαστε στην φάση Oenosophy και πάμε καλά (όπως λέει και ένας παλιός
συμμαθητής ο Παπανικολάου Ιωάννης).